Yokluðunda... Acýlarla savaþdým, köz düþtü yüreðime söndüremedim... Sensiz hep mutluluðu aradým bulamadým... Leyla’sýz mecnun oldum sahralarda Aslý’sýz Kerem oldum daðlarda... Bir vahýya kavuþamadým senin için... Mümkünmü isyan etmemem, kahretmemem.? Gönül sýrdaþým olmuþ aðlamak, yanlýzlýk taht kurmuþ gönül sarayýma... Elem dolu her dakikam,her günüm... Güneþ batmýyor eskisi gibi, ufuklar kýzýla boyanmýyor artýk.. Hüznün kollarý arasýnda mahkumum mateme terkedilmiþim Yokluðunda..
MEHMET ÖZTÜRK
bir ney sesi gelir uzaklardan gel sarý çiðdem uzanayým koynuna getir en saki þarabý yanýma sarhoþ etmez sen kadar inan bana sarýlmasýn ruhum artýk yokluðuna ...deniz hanýma tþk....
Sosyal Medyada Paylaşın:
parkbeni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.