1
Beni dünyaya gönderdiler,
Aþký yaþa, yaþat dediler.
Ama aþka susamýþ insan göstermediler.
Ben aþk þarabýný içince dünya bana küstü .
Neden küsmesin;
Beni kendi þarabýyla sarhoþ etmek istiyordu
Ve sonra dünya, adýmý deliye çýkarýp bana eziyet etti,
Ben gülüp geçtim;
Âþýk deðiller diye insanlara dokunmadým
2
Ey dünya!
Beni esir edemezsin sen,
Çünkü ben aþkýn esiriyim
3
Ey dünya!
Sevmek seninle sýnýrlý kalsaydý,
Sevmekten vazgeçerdim.
4
O sýcak sevgiler
Cehennemde yanýyor þimdi
Biz ise,
Donuk sevgiler çaðýndayýz
O özlenen sevgi
Yaþanamayacak kadar güzel
Fark edilemeyecek kadar sade
Duyulamayacak kadar doðal
5
Hiç kimseyle paylaþacak
Hiçbir þeyim yok;
Çünkü ikinci bir kiþi yok
6
Sevmiþtim
Bu söz sevgiye ne kadar yabancý
7
Dað düþtü üzerimize, aðýrlýðýyla yýkýlmadýk biz,
Ýnsan deðdi tenimize, acýsýyla yýkýldýk biz...
8
Bazen karþýlaþtýðýmýzda biz,
Sitem eder, kýrarýz birbirimize ikimiz.
Ya da hiç konuþmayýz.
Bu sürekli beraberlik isteðinin,
Kýsa buluþmalara isyaný mýdýr?
Ya da kalpte sevilenin,
Dýþarýdaki farklýlýðý mýdýr?
9
Bil ki ben hep ayný yerdeyim
Uzaklaþýp yakýnlaþan sensin sevgili
10
Ben, Gül ile Lâle arasýnda biten; kurumuþ bir odunum
Muhâlif bir rüzgârýn enseme üflemesiyle öter dururum
11
Eðilip gözlerine baktým:
- Seni seyredebilir miyim? dedim,
Usulcacýk.
Sandý ki,
Tüm eylemlerin ve insanlarýn,
Gözlerinde ve yüzündeki,
Oynaþmasýný seyredecektim.
Belli belirsiz:
- Evet! Dedi.
Gözlerimi kapattým.
Þaþýrdý.
Sonra anladý ki;
Kalbimde seyrediyorum onu
12
Cânana dedim:
Bir bak; firakýnla aðardý saçlarým,
Ömrüm harap oldu
Cânan gülümsedi:
Karanlýk yol ancak bitti; ah nihayet,
Bir de sen bak; zülf-i yârimde vakt-i sabah oldu
13
Ve ben deli!
Aþkla akla kafa tutarým.
Akýl der ki:
Aþk kullanýr seni,
Bil ki kullandýrmaz kendisini
Ben aþýp onu geçmiþim ki;
Suçum haber vermemekmiþ,
Haber versem izin verecek mi ki
Ve sen serserim!
Sana uzanmak, sana sarýlmak istiyorum!
Bana gelsen, istediðim sen deðilsin biliyorum...
14
Ýçin aðlasa da kim duyar seni
Kim anlar dýþarýda olup biteni
Yusuf’un yüzünü görenler bilir ancak
Züleyhanýn kalbine batan dikeni
15
Aynaya baktý Züleyhâ ve dedi:
-Buldum seni Yusuf.
Meðer buradaymýþsýn; yanýmda.
Meðer ordaymýþsýn; karþýmda.
Meðer içimdeymiþsin; dýþýmda.
Meðer görünüþümde, görünmede, görünmeyende.
Hepsinde ve hiçbirinde...
16
Züleyhâ, Yusufa bir mektup yazmaya baþlayýnca
Yusuf diye baþladý, Yusuf diye bitirdi.
Gördü ki hitaptan öteye geçemedi.
Anladý ki aþkýn naðmesinde ser-naðmeden öte kelam yok.
Ve Züleyhânýn lügatinde Yusuftan öte sözcük yok
17
Ve sen ey her maddenin üstünde yaratýlan Cân;
Ýhtiras ile deðil; sevgi ve aþk ile yan,
Güneþin huzurunda kaybolanlardan olma!
Gecenin karanlýðýdýr, yýldýzlarý parlatan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.