Gönül Sarayı

Gönül Sarayý

Bilir misin yaþadýðýný baþka bir yerde.
Haberin bile yokken nefes aldýðýný.
Veya her iki nefeste bir nefesin sana fedasýný.
Adýn anýlýnca bir gönlün titrediðini.
Adýn anýlmasa adýnýn yazýldýðýný,
Yazýlan adýnýn her okunuþundaki mutluluðu,
Bilir misin can?
Bilmezsen bil ki sen sessiz sessin.
Bilmezsen bil ki sen alýnan nefessin.
Bilmezsen bil ki,
Sen bu gönül sarayýna layýksýn,
Bu gönül sarayý sana..
Sensiz geçti benim nice senem.
Kurumuþtu gözlerim, kalmamýþtý nem.
Seninle kuruyan filizler yeþerdi iþte.
Sen varsýn, yürüdüðüm yolda, yaptýðým iþte.
Yeniden tezyin edilmekte gönül sarayým.
Yemenden kahvem geldi, Rize’den çayým.
Sarayýn etrafýný çevirdi gülle baðlar..
Küskünlüðünü bozdu da yeþerdi daðlar.
Kuruyan dereler bile akmakta artýk.
Kör gözler bile etrafa bakmakta artýk.
Bilmezsen bil ki deðiþti seninle her þey.
Bilmezsen bil ki sen sessiz sessin.
Bilmezsen bil ki sen alýnan nefessin.
Bilmezsen bil ki,
Sen bu gönül sarayýna layýksýn,
Bu gönül sarayý sana..

Mustafa EROL
20.08.2010
Manavgat/Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: