Bu gündüz ve gece O iþçiler Kollarýnda, ellerinde demirler Bükerken Göðsü þiþkin Ýki büklüm demir örerken Yerin metrelerce derinine Parçalanmýþ eldivenlerle;
Sokak lambasý ve ýþýldak Ve soðuk demirlere, aðýr Alýn, terini inþa ederken akþam sabah; Sen biraz daha oturup koltuðunda Hayattan þikayet edersin Ýçine kurulduðunda…
Yerin kaç metre oyuðunda Dinlenmeye diye dursa Emeði kalacak toprak altýnda:
-Usta, Heyelan olmadan Dökülse çimento! Ellerim patladý sarmaktan Nefesim kurudu…
-Usta Kendi evimizi yapmak bize de nasip olsa!
-Suyu da içelim be usta?
-Hani, dökülse þu çimento Vallah demem yoruldum! Toprak yutarsa emeðimi O zaman biter soluðum…
“Bu da hayat iþte…”
Ekmek parasýna Bükülmek demirle, Umudun Çimento dolmak olduðu Demir örgüye…
-Hey Ýþçi ! Emekçi!
Seninle topraðýmýz ayný deðil mi!...
ezgi ç. 20.08.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
sarı yapraklar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.