04.00

’Söylemek istediðin son bir þey var mý ?’ dedi .
Küçükten titreyerek.

’Sen varsýn .

Kaybettiðim kimliklerim,yitirdiðim benliklerim,
Asla sonunu getiremediðim ümitlerim,
Kurduðum her hayalde baþrolü süsleyen çöpten Sen’lerim var.

Yokluðunun ardýndan özlemlerime kurduðum acýkatým,
Gözlerine olan hadsiz açlýðým,
Sesini tüm hücrelerimle içime çekip ansýzýn daðýlýþým var.

Yýllarýn getirdiði o meþhuur piþmanlýklarým,
Özlemin bana sunduðu umarsýz arzularým,
Her gidiþinde öldürdüðün milyonlarca Ben’im var..

Gecelerin yorgunluðunu taþýyamayan omuzbaþlarým,
Gökyzüzünde Dolunay görmekten korkan bakýþlarým,
Seni sormaktan yorulan sancýlarým var..

Kýrýklarým,kýrýldýklarým,kýrýlganlýklarým,
Kimsesizliðim,ellerine muhtaç olduðum anlarým,
Kýyamadýðým,býrakamadýðým Aþk’ým var.

Sen varsýn.. ’

Diyebilmekti istediðim .
Ama bükülmüþ dudaklarýmýn arasýndan çýkan sadece ’Susmak’ tý .
Küçükten titreyerek...

Efsane
Sosyal Medyada Paylaşın: