GÖKYÜZÜM HEP MAVİYDİ
Yýllar bir tokat gibi,
Ýnerken bir bir suratýma
Ve saçlarýma acýmasýzlýðý yazarken,
Bembeyaz kalemiyle,
Boyarken her telini,
Neden tutamýyorum,
Mutluluðun pembe dedikleri elini…
Dün okula baþlamýþtým oysa,
Bir siyah önlük mü çizdi kaderimi,
Sadece yakasý mý beyaz olmalýydý
Acýmadan geçen yýllarýn,
Hesabý kimde kaldý,
Göðsüme göðsüme saplanan acýlarýn…
Yeþile boyardým tüm resimlerimi,
Gökyüzüm hep maviydi,
Ýlle de kuþlar uçmalý,
Köþesinden güneþ doðmalýydý,
Peki bu mutluluðun resminin,
Hepsi karaya mý vurmalýydý…
Sadece köþesine kadar gördüðümüz,
Bu amansýz alemi,
Niye tanýyamadýk?
Yoksa her gece ,
Yeni bir oyun mu yazýyor ,
Hiç uyumadan,
Neden kulaklarýmýz saðýr oluyor,
Bir tatlý söz duymadan…
Ela baktým dünyaya,
Bela gördüm adým baþý,
Aþkým elaydý,
Baþým belaydý,
Ben elada yeniden doðdum,
Ela bir çölde kavruldum…
Beni bulutlarda sallayýn,
Salýncaðýmý kurun,
Güneþ’ten Ay’a kadar,
Ben ancak orda huzur bulurum,
Ya da çekin üstüme çizgiyi,
Belki öyle kurtulurum…
17/08/2010
Antakya/HATAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali Türkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.