Tanrı'nın Dizgeleri

Ben bir þiir olsam
Tutunamaz, düþerdim yokluðundan
Ki yokluðun
Bir adýmlýk ölüme aþiyan


El sürülmemiþ köhne kalemler
Kýyýsý yosun baðlamýþ mavi sarraf gözler
Dili kement kesilmiþ usulsüz þairler
Nükteli bir yemin bilmiþ adýmý
Oysa ben zift karasý gecelere
Nakkarlýðýmla nam salýp
Binlerce yýldýzý yere serdim
Öylesi topraða serptim iþte
Ki þimdi inkar/iftihar vakti
Söyleyin hadi;
Kaç þair benle bileyip kalemini
Bir yýldýz geçirmedi zimmetine
Kaç aþýk yol bilip satýrlarýmýn demini
Yýldýzlardan örmedi sevdiðinin yemenisini
Söyleyin ey ahali
Kaç aþk gölge edindi sinemi
Kaç aþýk gölgesiz kahreyledi kendini

Ben bir þiir olsam
Býkar býkar uslanmazdým kendimden
Ki uslanmak
Deliþmen bir çocukken


Henüz kimse yokken
Yani kimsesizlik kimseleri vurmamýþ
Kimseler kimseleri aþk uðruna heba etmezken
Bir bedenin bed’inden varsýl bir kuraklýk yarattým
Adýný adaðým bilip,içime attým
Ýçimden öyle korktum ki
Ýçten içe içime sýrnaþtým
Ýçimle yattým,içimle kalktým
Her aþka bir miktar içimle baktým
Tanrý’m içime ne denli yabandým



Ben bir þiir olsam
Her yalnýzlýk sana soluklanýrdým
Ki soluklanmak
Adýmý anar,korkardým



Ben bir yokluktan arzdým adýna
Büsbütün eksiltmediðin varlýðýnla
Sen koca bir dünyaydýn bana
Binlerce Tanrý aðýrladým medeniyetimde
Binlerce gün serildim gökyüzüne
Kimi ressamýn eli kimi þairin diliyle
Ama illa ki gözleriyle
Fetva niyetine çekildiðim her aþkta
Ben yine yitirdiðimiz bize hatýr saydým

Ama dünden bugüne binlerce yitime ev sahipliði etmiþken
En büyük yitime örtülü bir öznede vardým.
Adýn þimdi her haliyle yarým.
Açýk seçik yitim her yaným.


Ve ben bir þiir olsam
Akrebin yelkovandan habersiz ýrzýma geçtiði her anda
Her ölüme adýný kazýrdým
Ýntihar eden onca þair varken ortalýk yerde
Ve intihara meyilden uçurum kesilmiþken her satýr
Ýlla ki ölüm iliþecekti gövdene
Ve illa ki bedevi bir þiir okunacaktý son nefesinde.
Sosyal Medyada Paylaşın: