SİNSİCE GELDİ ÖLÜM
17 aðustos akþamý sevdiklerimizle birer keyif çayý içtik.
evimizin balkonunda sohbetler edip þakalaþtýk
zaman nasýl geçti anlamadýk vakit geç olmuþtu.
içimde anlamsýz bir sýkýntý daldýk uykuya.
saat sýfýr üçü gösterdiðinde gecenin karanlýðýnda
sinsice geldi ölüm.
Sema sanki boz bulanýk. Her yer karanlýk.
yer sarsýldý gök inledi tabiyat ana dirildi.
garip bir uðultu vardý.
çýðlýklar karýþtý toza dumana,
vakitsizce geldi ölüm.
þimdi hayeller enkaz altýnda kimi yaralý acý ile inliyor.
kimi son nefesinivermiþ sessizce yatýyor.
çaresizlik içinde kývranýyor ana bacý kardeþler
yavrum nerde diye feryat eden analar.
göz gözü görmüyor her yer toz duman
yardým edecek kimse yok kazma kürek oda yok.
acýmasýzca geldi ölüm.
malzemesinden çalýnmýþ binalar, sorumsuz politikacýlar.
milyarlýk mütayitlerin, kartondan evleriyle yýkýldý yuvalar.
sýðýnacak ne bir ocak kaldý, ne sýcak bir kucak
bir tas çorbaya ekmeðe aþa muhtaç,
rabbim bizleri sen koru yok kimsenin bir umudu
çaresiz geldi ölüm.
17 aðustos 1999 salý sabahý tarifsiz bir uðultu ile sarsýldý.
Geceyi ikiye böldü bir yaný mutluluk bir yaný hüzün ayrýlýk
Ýstanbul Sakarya Bursa Ýzmit tüm marmara’yý sardý bu ayrýlýk
Çaresizlik, sýkýntý ,hüzün,büyük acýya kenetlendik
saat sýfýr üçü gösterdiðinde gecenin karanlýðýnda.
yedi nokta dört þiddetiyle vurdu bizi ayrýlýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.