Ben seni unuttuðumu sanýrdým; meðer ne çok yanýlmýþým unuttuðum sen deðilmiþsin anýlarýmmýþ. Birden sen geldin gözlerimin önüne; siyah forman, uzun saçlarýn iri yeþil gözlerin, ilk görüþümü hatýrladým gökyüzünde tufanlar vardý, saçlarýn ýpýslak, gözlerinde korkular sanki yok olup gidecekmiþ gibi. Meðerse unutulmuyormuþ yaþananlar oysa ne küçükmüþüz o zamanlar, þimdi büyüdüm diyorum ama yüreðim yine küçücük bir tek sen varsýn içinde birde yaþadýklarýmýz. Þimdi yoksun artýk; bana ihanet edip gitmedin ihanetin hastalýðýnmýþ meðer ben bunu çok geç öðrendim. Yaðmur yaðýyor iri damlalarla oysa benim gözlerimdeki yaþlar yýllardýr yaðmakta. Unutulmuyormuþ meðer sadece zamanmýþ su gibi akýp geçen.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.