Bu bahar, bir rüzgarýn koynundayým.
Ayaza durmuþ, bütün dað baþlarýnda
Ýçli bir türkü kývamýndayým
Sevdalar çamura bulanmýþ ozan sözlerimde
Bir çilingir sofrasý ýsrarýndayým
Bu gece, karanlýk çöken kýyýlarda
Durgun denizlerin dalgasýz dokunuþlarýndayým.
Çok erkenden bitmiþ akþam
Posta güvercinlerin kanat çýrpýþýnda
Erkenden çökmüþ gözlerime gri bir yalnýzlýk
Mesnetsiz bir unutuþ olmuþ zaman
Ve uzamýþ, uzamýþ sonbahar
Hazan bir güz’ün sarhoþluðundayým
Hiç bilmediðim yerlere kývrýlýr bütün yollar
Soluðumda üþür bütün sular
Ve bana aþikar yatak olmuþ kuytular
Aklýmý deler de geçer düþünceler
Firarýnda sayýkladýðým uykularda zor geceler
Bu bahar kelimeler umarsýz
Dokunuþlar azade bildiklerimden
Amansýz bir yarayý kanatýr durur
Mýsralar habersiz çektiklerimden
Bu bahar yine kederin buyruðundayým
Sanki daha mý mavi denizde körfez
Bu deli maraz suspus eder gizemi
Hasbihalden sus örülmüþ dilbazým
Yaþandýkça katar katar ömrün her dem’i
Yarým býrakýyorum artýk sofranýzda aþklarý..
Yamalý bir bohçaymýþým sýrtýnda hayatýn
Çektim ellerimi ölümün beyaz yüzünden
Hüzünler devþirdim boynuma bu bahar
Kirli sakallarýmda artýk eylül..
Bu bahar, þiirin kanlý baðrýnda.
Þairlerin buruk intiharlarýnda.
Erimiþ karlar gibi yitip giden dizelerin çýðlýðýnda.
Kainatýn dýþýnda.
Bin defa, varlýðýmýn çýplaklýðýndayým...
Faruk Civelek