Ben her akþam ;
sýcak gecelerin sancýlý sabahlarýna uyanmaya yatýyorum,
Ruhumda dinmeyen arabesk sýzýlarýn týnýsý var..
Yüreðim mahur makamýnda atýyor bazen,
Bazense kürdili hicazkar....
Ýçsel çekiþmelerle boðuþan bir aþk adamýyým...
Yenik düþüyorum her seferinde hep gururuma...
Aþkta gurur olmaz diyenlerin inadýna,
kendimce onurlu bir duruþ sergiliyorum...
Oysa, sevdiðim kadýn elimi uzatsam
Belinden kavrayacaðým,
Ýnce telli saçlarýný okþayacak kadar yakýnýmda
Ama gururuma kilometrelerce uzaklýkta...
O kadar savaþ geçirmiþ
Yenilmez maðrur bir militanken
Aþkta beyaz bayraðý çekmenin ezikliði ile
Çöküp kalýyorum her defasýnda
yüreði aðlayan kadýnýmýn resminin baþucunda...
Uykusuz gecelerin bir vaktinde
Dertlerimi en iyi anlayan ve hafifleten
Ahmak ýslatan yaðmurlarda
Hep sokaklara atarým kendimi ...
Bulutlar çarpýþýrken
Gökyüzünü þimþekler aydýnlatýrken
Yüreðim hep heyecanlanýr
Sevdiðim en hüzünsüz,
En canlý bir melodi yüreðimi ferahlatýr...
O an;
Derince bir nefes alarak
Çekerim yaðmur ýslaklýðýndaki
Toprak kokusunu taa içime...
Zaten;
Yaðmurlarda daha bir coþar beni görünce
baþlarlar saðanak resitallere...
Akrebin yelkovaný kovalamaktan yorulduðu,
Zoraki gelen günün ertesinde
Yaðmurda yaðmýyor artýk
Kavurucu sýcak altýnda hüzünlüyüm...
Aþka yenik düþmüþ göz pýnarlarým
Dayanamýyor fazla yüke
Kaldýrýmlar ýslanýyor...
Arasam mý seni diye düþünüyorum ,
Oysa arasam koþarak geleceðini biliyorum...
Ýkilemler içinde kalýyorum hep gülüm
11 rakamlý cep telefonunun numaralarýný
10.rakamýna kadar çevirmeye varýyor hep parmaklarým
Gururum ve onurum yine dur diyor parmaklarýma...
Hatýrlar mýsýn sevgili,
Sen kovalayýp, ben kaçmaya kulaç atarken derin sularda
Dalgalar hep alýr sana geri savururdu beni
Öyle bir sarýlýrdýn ki bana
Sýcaklýðýndan kavrulur erirdim kollarýnda
Ve sonrasý malum...
Ateþler içinde yanan,
Ve terden yatak ýslatan,
delice seviþmelerimiz kalýrdý geriye...
Bugün Yine yüreðimde hüzün çiçekleri açýyor
Solmaya dönük yüzüyle...
Kýrýlganlaþýp kristalden buza dönüþen...
Yüreðim hep üþüyor sensiz...
Cd de o çok sevdiðim Oscar Harrisin alta-grasia’sý
Yüreðimi titretirken,
dimaðýmda hep memleketimden insan manzaralarýnýn
Aðýtsal ezgileri çarpýyor beynimin ta derinliklerine...
Ýþte orada takýlýyorum gülüm
Seni sevmediðimden deðil
Seni de bu keþmekeþlik içine çekip
Yaþamýný zindan etmek istemediðimden çabam
Anlýyor musun beni...
Egoizmin doruklarýnda olup da
Seviþip, seni her defasýnda,
mendil gibi bir kenara atmaktansa
Gerçekleri görüp benimle sefalet içinde yaþamamaný
Ve yaþlanmadan ölmeni istemiyorum...
Sanýyor musun bu þehir sensiz yaþanýr
Sanýyor musun yüreðim sensiz hüzünsüz atar..
Oysa bilmezsin ki;
Sensiz her adým attýðýmda gülüm
Bu þehrin kaldýrýmlarý ciðerlerime batar
Yüreðim kanar,
yaralarým sensiz geçen her gün
kabuk baðlar...
Her gece uykumu bölen
Karanlýk odamý ýþýtan yüzün çýkar karþýma
Uzatýrým ellerimi tutamam
Gel derim sana,
O an kaybolur gider o ay yüzün ...
Daha ne kadar böleceksin uykumu bilmiyorum
Bense ne kadar dayanacaðým sensizliðe
Sorular sorular sorular
Ah be yaþam acýmasýz çarkýnda beni bitirdin...
Ne yaþattýn , ne öldürdün
Hep ama hep süründürdün...
Bilmiyorum gülüm,
Bazen diyorum ki kendime
Egoist olsaydýn ya
Hem kýymete binerdin
Hem daha çok sevilirdin...
Ne yapayým yaradan böyle yaratmýþ beni
O yüzden kandýrmýyorum hiç kimseyi
Egoizm bana ben egoizme uzaðým...
Kafam çok bozuk,
Alacaðým eþkýya yüreðimi elime bir gün
ey zalimler, Kan emiciler,
sömürü düzeninden beslenenler...
Çok yakýnda bir gün
Çakacaðým þimþeklerimi o kahpe,
O bozuk düzeninizin suratýna
Yanacaksýnýz benim yandýðým gibi...
Yaktýðýnýz canlar adýna...
Ve yine parçalý bulutlu bir Ankara akþamýnda
Çisil , çisil Yaðmur yaðýyor, þimþekler çakýyor
Sýrýlsýklam düþüncelerimle
Egoizmsiz düþünceler içinde
Ben bir Aðustos böceðiyimdir artýk
Sokak lambalarý altýnda ürkekçe
hem serinler,
Hem yapa yalnýz öterim...
Herkes derin uykusunda...
Ne yapayým
Hem söylerim
hem de dinlerim...
15.08.2010
Kazým DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.