inanmýyacaksýn ama gördüm ; kýrmýzý duvaklý gelincikleri var bu kentin, yedi kafalý fikirleri tanýmadýðým yüzlerin.. neþteri andýran körlükte bir soðuk ki ; ne adý , nede tadý var mevsimin...
hazýrým kýrýlmaya kuru dallarýmla ; sensiz kalabilecek bir günü daha yok yüreðin.. sefaletim yokluðun, tesellim mutluluðun, daha kaç cenaze kaldýracak ölü ruhum, kaç duvada nefesinden mahrum kalacak....
dört kitap indi insanliðýn adaletine, tek gerçek vardý taktire þaayan; sevgiyi hak ediyorsan, sevilirsin, iþte o ’ SENSÝN ’ ...
o tapýnak huzuru gözlerin ; bilmediðim yollarýmý aydýnlattý , geceye uzak akþamlarý yaþattýkça dolunay...
ömür ; doðum günü pastalarýna yanan mum misali, tek nefes sönmeye yetecekti.. þimdi son isteði sorulacak kýrýlan kalemimin, yaþatma sensizliðe.. kimse bilmesin kendi ateþime eridiðimi ; sen üfle , zaman bana dursun, adý , isminin baþ harfleriyle konsun ecelimin..
acý dolu yýllarýn hatrýna ; tanrý seni bir kez daha baðýþlasýn...
isimsiz þiirler
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
karann Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.