BİR VARMIŞ BİN YOKMUŞ
Seni severdim biliyorsun
Adeta kutsardým
Duygularýmý ifade etmekte zorlanýr
Suçu kelimelere yükler kýzardým
Seni düþlerdim gece boyu
Kaybolsun istemezdim hayalin
Sabaha kadar gözlerimi kýrpmazdým
Her sabah þahit olurdum doðuþuna
Hep derdim ya
Güneþ bile gözlerinden bir parça
Gönül vermeye görsün insan
Baktýðým her þeyde
Sana dair bir þeyler arardým.
Seni çok özlerdim hatýrlar mýsýn
Sessiz kalsan telaþa kapýlýrdým
Bir þeyler saplanýrdý yüreðime ansýzýn
Merak ederdim, içim burkulurdu
Senden küçük bir iþaret
Dünyalar benim olurdu
Yeniden doðmuþ gibi rahatlardým
Sensizliði aklýma bile getirmezdim
Yaþamým sana baðlýydý sanki
Bir an yokluðunu düþünsem
Kalbim çarpar
Duracak diye korkardým
Çocuk gibi hissederdim kendimi
Güçsüz korumasýz
Daha bir yürekten sarýlýrdým.
Ýnsan katlanýyor zamanla
Ya da sen alýþtýrdýn
Dünya sensiz ve sessiz
Hayret ediyorum kendime
Demek ki sensizliðe de katlanýrmýþým
Deðiþen bir þey yok, rutin
Bildiðin gibi hayatým
Menekþeler yine açýyor ama renksiz
Irmak her zaman ki yerinde
Hala en iyi arkadaþým
Akýyor iþte…
Ama yokuþ týrmanýr gibi isteksiz.
Seni hiç unutmadým
Ýçimde tuhaf bir duygu
Ömrümü senli bir güne adadým
Olsun sessiz kal, nefessiz asla
Dünya döndükçe
Gün gelir yollarýmýz kesiþir nasýlsa
Umut fakirin ekmeði derler
Olsun…
Ya umutlar da olmasa?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.