Gönül susunca aşk ruhumun abadında!
Kelam kar etmiyor...
Dilim ne söylese
Gözler durmadan dökse
Ýçim titreyerek baðrýmý delse yetmiyor
Bir figan var sinemin derinliðinde
Yýllardýr o aný bekleyen
Güne hasret çeken, hicran ile yüzleþen
Hüzünle bedelleþen, elemle halleþen nefes kesmiyor
Çaresiz ya sabýr dedim
Kalbimin sahibini hakkýyla ne vakit bildim
Müddeti nefesi bir bir besteledim
Kendimden geçtim,iradeyi kefeninefeslendim
Aþk dediler, esrarýný bildirmediler
Meþki terennüm ettiler, tefrikayý hiç görmediler
Talan edilen ne varsa, görmezden gelip geçtiler
Ehveniþer dediler, azimeti hakkýyla bilmediler
Çocuk niye aðlar
Annenin feryadýný dünyevileþen kalpler nasýl duyar
Satýlmýþ ruhlar aþk adýna pazarlýk niye yapar
Hakikat sinemde bir mahzunluk yaþar, gözlerim sessizce akar
Aþk; vecdi gönül için ikramý iksirdir
Bu güzelliðe ram olan, ne derdi bilir, ne yeis içindedir
Hak adýna ne varsa illaki bir gönül dilidir, þereftir, latiftir,ülfettir
Kalp sahibiyle suhulet içinde abittir,lahzayý dildir, anberiþahanedir
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.