KAÝNATIN DÝLÝ
Güneþ topraða düþer,su buluta karýþýr,
Yer ve gök aþýk gibi birbirine bakýþýr.
Dallar yapraklarýna,aðaçlar meyvesine,
Bülbül güle,gül de bülbüle alýþýr.
Kaldýr kafaný da bak eksiklik göremezsin,
Kehkeþanlar fezayý fersah fersah dolaþýr.
Zerresinden kürreye noksanlýk yoktur bunda,
Kar tanecikleri de birer birer atýþýr.
Balýklar su içinde oksijensiz yaþarlar,
Dereler ve ýrmaklar denizlere akýþýr.
Saatin çarký gibi çalýþýyor kainat,
Güneþ,dünya,ay bile bazen olur çakýþýr.
Yatmak zamaný deðil titre de kendine gel,
Görmez misin karýnca nasýl þevkle çalýþýr.
Çok ibretlik iþler var bakmasýný bilene,
Yað,peynir ve de yoðurt süt içinde karýþýr.
Ýki dað bir birine kavuþmazmýþ ise de,
Yusuf ile Züleyha bir biriyle barýþýr.
Zikri düþürme dilden,þükrü sakýn býrakma,
Ýnsan denen muamma ölüme de alýþýr.
Arif isen anlarsýn gündüz gibi gerçeði,
Habibullah sevgisi kalpten kalbe ulaþýr.
Çok söz var söylenecek özü þudur kardeþim,
Kainat insanlara hizmet için yarýþýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.