Demir olsa erirdi toprak imiþ neyleyim,
Hasretin elemine nasýl dayandý gönül.
Sinemdeki yerinde o’nu nasýl eyleyim,
Bunca sene sen diye boþuna yandý gönül.
Gönül lâf anlamýyor aðuyu bal eylemiþ,
Sevdâ’nýn çöllerinde Mecnûn olup söylemiþ.
Ah-ü zâr’ý dinmeyen bülbül-ü þeydâ imiþ,
Bir kýzýl gül rengine nasýl da kandý gönül.
Unutmak kolay mý ki vefâ yokmuþ þânýnda,
Aþktan yana deðerim kalmamýþsa yanýnda.
Adýný zikrettiðim gecelerin sonunda,
Tanyeri ýþýyanda hep seni andý gönül.
Yalnýzlýk diyârýnda makberdeki bu çile,
Gözlerden gönüllere akýþýn gelir dile.
Kalk borusu çalýnca Sûr-u Ýsrâfil ile,
Rûz-i mahþer de olsa gelecek sandý gönül.
Efsunlu gözlerinle büyülendiðim an’da,
Tükendi ümitlerim emânet olan can’da.
Yalan dünya denilen iki kapýlý han’da,
Yolunu beklemekten býktý, usandý gönül.
.............................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.