fýrtýnadan kurtardýðým kokuna diyorum örneðin birkaç saat önce serçenin kotardýðý sesini aldým, yara sayýldý; yýrtýnca ipeðin çuhasýný bahar, sancý diktim kalbime, aðrýdý!
açýlmadan keþiþin elinde esrar defteri konuþtu su: zaman taþýrýr sevgilinin kalbine bir sabah düþer ölüme, gül kýrmýzýsýný yitirip söndürür, gitarýn yaktýðý kumsal ateþini!’
göðe biraz mavi çalarým kirpiklerin arasýnda bütün kuþlar gelir göçe, aç pencereni; bekle, kanat çýrpan kalbimi tenhâdýr! i mge damlasý þiiri kirletir, anneme göre:
gülün yapraðýna düþer avlu çiçeði gölgesi bekle, kalbimi kanat çýrpan, tenhâdýr sokak! saat bizi çaðýrýr, karala, gün batýmýnýn son öpüþ tarihini güneþin sayfasýna daðýlmadan alnýmýn buðusu-- en iyisi susayým, söz býrakýp biraz mektubuna
kýr çiçeði kokusu bahçe kapýsýndan kaçar bahara birikir ter tanesi göze acýdan, tuz yarasýný yakar aþkýn ölü serçe yaþýnda kalbim olsa, gör nasýl… göðün sesinden korkup, orman yangýný baþlattým papatya gül arasýnda tomurcuðun doðum sancýsýna
kapý pervazýna paslý çivi çakýldýðýnda sus! dokumuþ yarasa yuvasýný merdiven altýna uzat elini, nazlý bir dokunuþ bul hadi ona … sevincim çýt kýrýlýr, affedersin ah sevgilim! aný’larýn tozlu odasýndan kalkýp dâvetsiz geldim üstüm baþým kirpik tozu, aç kapýný gireyim
çizdi çarþafa serçeler, seviþme örgüsünü desenini dikti dalgýn çiçeðin, su baþlarýna kambur iðne eline batmasýn dikkat et, kabuðunu kopardý hayat, gül kanýyor!
çatý arasýnda menekþe dolu sandýðý aç; naftalinlenmiþ yazý, elma dalýnda ser güneþe, hadi öp beni! aramayalým sözcük gölgesi aðýrdan alýrýz, terlemesin tarçýn kokun yeter ki!
*Yazar Jorge Amado’nun romanýnýn adý
Sivas Postasý Gazetesi 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Korkmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.