Onurumdan Öp Beni

gözüm bir þeyi görmez
paramparçalýðýný
yanýþýný siluetinin

akþama doðrularýmýn sorularýnda hep sen varsýn
kaldýrým taþlarýný yýkayan beklenmedik ev telaþým
yaðmur suyu biriktirdim þimdisizliðimize þirinsi
içebilirsin gözlerimin þehrini
içebilirsin

bakarsýn çýka gelir serçesiz bir pencere aný
mahþerliðimize
içebilirsin gözlerimin son bakýþýný
ömrüne adanmýþ son emaneti
içtikçe azalýrsýn kendinle
kalýrsýn belki benden sonraki
geleceðinde göðü sevme tutkumun

sevinçli kederlerim kýrlangýcýna çarpýk
aydýnlýðýma sapladýn kimi zamanlarýný
hiçbir þey mavi deðil artýk
üstü örtük üþüyorum kalýn çizgilerle titrek
peyzajým aðýr geçmiþ zamanlý
hiçbir çile seferine çýkamýyor yüreðim
yalnýzca sendeyim
kaldým çocuk hislerine serin saçlarýnýn

yüreðime acýmý bastým sularým üzerime yürüdü
cephede unutulmuþ bir mavzer kadar dargýn
sustum
ama sen susma ve kelimlerinle kurþunla
göðe bakýþlarýmý
yaþadýðýmý anlamalýyým hiçbir yere bakmamalýyým
keskin bir pekmez gibi içmeliyim kendi kanýmý
öldürebileceðim bir kendim var
yalnýzca sendeyim
hiçbir þeyde deðilsin bunu anladým yýllarcalý
bak
zulüm görmüþ bir halk kadar onurluyum
gel yalvarýrým onurumdan öp beni


Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: