yürürken içimdeki yollarý zaman dükkaný kapandý yetiþemedim ! ölmüþ kýþa açan çiçeklerim : "düþerken topraða yapraklarý hayatýn rengini soldurmuþ aðýtlarý"
bir sarsýntý her adýmda döktü içimde ne varsa hasret kalmýþým ýþýða..
oysa; geceler uzun deðilmiþ içimdeki karanlýk günlerin güneþsizliðiymiþ "uyumuþ ýþýklar etrafý gece kaplamýþ vucudun her zerresi aysýz bir masaldaymýþ..."
yorumlara kapalýyým þimdi bir cümlenin baþýnda kesilmiþ benden kalan ne varsa baþsýz bir benden gibi koþarým artýk kabusa dair rüyalarda...
durduramassýn çok geç artýk kesemessin ayaklarýmý yok ki þeytanýn kanatlarýnda zincirli ruhum bir "artýk" "kirlenmiþ sabahlarýn ilk çöpü gibi süpürülür bir kenara þiirlerimin önemsizliði"
ama bir anda koRku sesinde bir fýsýltý kulaklarým da :
dur! artýk adýmlama
YaÐMuRBeY...11.08.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
yağmurbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.