Geceyi gündüze katýp Þiirler yazdým Çoðu kez kendime bakýp ama Belki sanaydý.. Her birine sevgiyi iþlerken Acý serpmeyide becerip, Bazen kahýr ile harmanladým Veryansýnlarla doldu beyaz kaðýt... Sorgularken hayatý-mý? Çoðu kez sana bakýp Yargýladým kendimi hiçe sayýp Savcý iken gönlüm Avukatým dilim oldu Hakim olurken kendime Kaç kez kalem kýrýp, Astým ruhumu uzak denizlerde Daraðaçsýz... Çürük iplerle Kefensiz gömdüm önce ellerimi Ardýndan ruhsuz bedenimi Donuk gözbebeklerimde büyüdü o an Sevdanýn tohumsuz filizi Ne yeþili yeþildi oysa Ne de kökü toprakta gömülü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla Küçük Ülker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.