Alýrýz elimize kâðýt kalemi, Yazarýz çizeriz çoðu manasýz. Özlemle anarýz bizi seveni, Göz göze bakarýz, ama manasýz…
Çiçekten anlayana mana süzülür, Yayýlan rayiha caný güldürür. Demet olup sevgiliye sunulur. Çiçek mana, çiçeksizlik manasýz…
Mana gergef gibi inceden örer, Görünen kirlenmiþ, yüzleri örter. Kim bilir ne güzel sýrlarla gezer. Mana bu sýrdadýr, gerisi manasýz…
Güzeller güzeldir diye sevilir, Bülbül güle aþýk olmuþ denilir Kalpler, güzel sevgisiyle dirilir. Ýyilikler güzelse kötülükler manasýz.
Hayata küsülmez, obir sermaye, Ýstenmeden verilmiþ bir hediye. Neden zehir edersin onu kendine? Hayat barýþtýr küskünlükler manasýz. Mehmet Demirel Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.