ÖZLEDİM DİYORUM!...

özledim diyorum...
duymaktan öte
bir duyguya boðulmuþsun,
sessiz ve denizin kýyýsýna vurulmuþsun ,duymuyorsun
duymuyorsun,anlýyormusun...
anlýyormusun!...gece düþ’ü
soðukkanlý cesetlerimi inceleyen
suç(lu) t/d/ur bu diye , gözlerimi kaçýrtan
yüreðimin sol köþesi
özlenmektesin!...
vakit dar,
ve saniyeler beni umursamadan ilerlerken
cesetlerim sokaklara
kokularýný sýzdýrýyor...
herkes suçluyu arýyorken,ben buharýn ýsýsýnda
düþ çiziyorum;
özlemlerin,öfkelerin ve birde umutlarýn.
suçlu kim?
sen bulmalýyken, baþkalarýna býraktýn kahrolasýca
öðüttüðüm fesleðen kokulu çemberi çizilmiþ beynimi.
þimdi yakalanýrsam dinlemeden beni asacaklar biliyorum,
ve sen beni dinlemeden ,son kalemimin mürekkebini
yalattýrmadan , boðazýma iplikleri taktýrma...
taktýrma diyorum...
vasiyetimi üþütmeden sakla olur mu?

(FATMA GÜLER) / 10.08.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: