FAKİR YALNIZLIK

Þimdi ellerin geçti aklýmdan
Yitirilmiþ bir sevdanýn
Son sahnesinde kalmalara düðümlü.

Ar ettim,

Arýmca büyüdü ahým.
Döküldü saðnaðýyla dudaklarýmdan
Namesi þaþmýþ yarým segahým.

Çizilmiþ aynalardan iltica ederken içim
Anladým ki,
Gözlerine gömdüðün kadar derinim.

Dolunaya kanmayan günebakanlarý
Sözüme þahit tuttum.
Ve gözündeki yaþa yas deðmesin diye
Geceyi karanlýk nöbetlerde unuttum.

Mum çiçeklerinden akarken umarsýzlýðým.
Önce yaðmurlar öpmeli dedim ellerinden

Sonra...
Sonra fakir yalnýzlýðým.



Sosyal Medyada Paylaşın: