içimde uzayıp giden raylara boynunu sunuyor hayallerim

içimde uzayýp giden raylara boynunu sunuyor hayallerim
açýyor babamýn kabrinde annemin diktiði güller
saçlarýma boylu boyunca uzanýyor nedamet kokan beyaz mektuplar
ki çoðu görülmüþtür de görmezden gelinmiþtir
bütün sokaklarý karanlýk basmýþtýr
kamburuma tünemiþtir yaramaz çocuklar

bütün cesaretini toplayýp aynaya baktý maziden gelen bir uðultu
“ellerinde yaradan gayri ne var ki?” dedi mektuplarýmýzý görmezden gelen ayna
burnumda tanýdýk duvarlarýn nem kokusu
aklýmda bir yumruk olacaðýný sandýðýmýz kalabalýk
demir –pas –mazgal gýcýrtýsý
slogan atan voltalar -romatizma sýzýsý
sokaklarý caddeleri baðýþladýklarýmýz
meðer hepiniz yara kabuðuymuþsunuz

bileti ve pasaportu olmayan bir sevda arayýþý
bakir bir masaldý omuzlarýmýzda
ve kendi omuzlarýmýzýn kahramanýydýk biz
karýnca adýmlarýyla geçip göðünüzden
damlarýnýza umut ektik
ve bütün –dili geçmiþ zaman cümlelerimizin kulaklarýnda ayný uðultu;
her þey deðiþti eskiciler geçti pazarýmýzdan
bir tek kanayan ellerimizi almadýlar

bir maviyi zaptetmiþ þimdi týka basa yüreðimizi sömüren akbabalar
bir mutsuzluðun nabzýný yokluyor þiir
irine baðladý ellerim anlamadýnýz mý?
þaþtým kaldým
yoksa kulaklarýmdan çeksem avuçlarýmý neler söylerdim yýldýzlara
orta asyada at koþturan balalar tebessümü sunardým rüzgarlara
bileklerime oturtmazdým bahadýrlarýmý pusatlarý pas tutana dek

ben sana gamzelerin sýrra kadem basmýþ diyorum þiirin þah damarýndan
gözlerinden yükleniyor vagonlarý trenlerin
bütün hayallerim hala uzanmýþ raylara
keþke bilseydim kibarca ölmeyi
ve iliþmeseydin çiçekleri patlatýp kaçarken gözlerime


bak aynaya þimdi kendi gözlerinden
nasýlsa bir keþkeye karýþýp kalabalýklaþtýn artýk sen

Sosyal Medyada Paylaşın: