Bir Savaş Müzesi
Bir savaþ müzesi ne ifade edebilir ki?
Sahibi olmayan bir savaþýn
sana deðmeyen köþebentlerinde
dil bilmeyen kadýnlarýn bakýþlarýyla söyledikleri…
Ne kadar gerçek olabilir ki?
Bir nehir
ne denli sessiz olabilir
Senin beðendiðin þairlerle seslendirilmiþ olsa da
suskun dili kanlý bir broþ gibi baðrýndadýr hala
Bir þehir
ne denli acý kokabilir
Koca Dinyeper yetmemiþ yangýnlarýna
Benim hüznüm çare olabilir mi?
Elleri olmayan çocuklar gördüm
Kemikleri öðütülmüþ insanlarýn iþkencelerdeki çýðlýklarýný duydum
Þarapnel oldum kimseye çarpmamak için yakaran
T–34 oldum yönünü bulamayan
MÝG–21 oldum bomba atmayan
Çaresiz analar gördüm yavrusunu arayan
Doðmadýðým yýllardan bir telsiz sesi duydum
Binlerce masumun öldüðünü birliðine bildiren asker oldum
Kan kokusunun normal olduðu günlerde,
Gülmeyi unutan bir þehir gördüm
Ve her þeye raðmen ayakta kalan analar
Kader birliði etmiþ insanlar gördüm
‘’savaþ bitti Almanlar geri çekiliyor’’
Havada uçuþan trompetler, trombonlar gördüm
Avurtlarý çýkmýþ ama gülen çocuklar vardý
Kuru toprak gibi çatlamýþ yanaklarýnda açan gamzeler gördüm
Baþý baðlý Ortodoks kadýnlarýn bizimkilere ne denli benzediðini gördüm
Bir kez daha anladým ki…
Kimse kazanamamýþ.
08.Aðustos.2010
Nadir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.