İNSANA DAİR

Kâinatýn özüyüz, ete kemiðe bürünmüþ,
Vatlýklarýn içinde, insan diye görünmüþ.
Ruhen teslim olmuþsak, Allah ýn Kitabýna.
Mavera ülkesinde, petekten bal süzülmüþ.


Ey insan okusana, muhteþem bir kitapsýn.
Ýmanýnla zirvede ve kainat ta sultansýn.
Nimetler senin için, zira ki sen muhtaçsýn.
Aczinle boyun büküp dua etmek yakýþmýþ…


Düþünen bir varlýða, insan denmiþ âlemde.
En büyük fýrtýnalar, kopar küçük bedende.
En girift açmazlara, cevap bulur beyninde.
Hikmet ile bilgiyi, yoðurup hamur yapmýþ.


Geçmiþten gelir elem, gelecek bin bir tasa.
Bu sýkleti çekemez, yüklesen daða taþa.
Bu emanet aðýrdýr, günü gününde yaþa.
Piþmanlýk depremiyle, sarsýlarak þaþýrmýþ.


Beyaz, siyah, sarý Her ne renk olsa da tenin.
Fark etmez, yaratan sana vurmuþ hatem in.
Tenin renginde deðil, taþýdýðýn deðerin.
Allah tüm kavimleri, bir hikmetle yaratmýþ.
Mehmet Demirel

Sosyal Medyada Paylaşın: