Güneþ batýnca gözlerimde Kahverengi gözlerini düþünürüm Kahrolasý bir hasret yakar içimi Gözlerine bakamam Üzülürüm. Ayrýlýðýn dururken pencerelerde Yýldýzlar gönlüme küskündür Ay yüzünü göstermez Sanýrým, Sanýrým o da üzgündür. Mehtaba bakar, susardýk Ýçimizde anlatýlmaz duygular vardý Hangi mevsim olursa olsun Gönlümüzde Hep çiçekler açardý. Ardý ardýna içtiðim acý kahvelerde Gözlerin hâlâ durur Her kahverengide gözlerini hatýrlarým Ýþte o an, iþte o an Ýçimdeki yalnýzlýk sel olur, kudurur. Ýçtiðim sen olsaydýn gözlerine bakarken Gitmeseydin Yüzyýllara sýðmaz bir sevda olacaktý Bir hiç uðruna kahverengi gözlüm Bir hiç uðruna bitirmeseydin.
Turgut Uzdu
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.