Ayný pencerelerden bakarýz güne, geceye Ayný bahçelere açýlýr kapýlarýmýz çok zaman Kimi bahçelerde yaprak dökümleri varken Tomurcuklanmanýn her hali vardýr bazýlarýnda
Ayný kristal kadehi tutar ellerimiz bazan Kimimizin kadehi acý bir zamanla dolu, Kimimizinkinde þerbetin en koyusu En mutlu ve umutlu karýþýmlar bulunur
Elimiz yanar sonra Gözlerimiz konar bir kuþun gagasýna Kursaðýmýzda kalýr ne var ne yoksa öylece
Yaþam dediðimiz þey baþlayýnca Bir köstebek girer içimize Oyar da oyar ne varsa topraðýmýzdan, Topraðýmýza
Sancýlý doðumlar birikir sonra avuçlarýmýzda Her betim Bir bitim getirir heybesinde benliðimize Bellek tazelenir sonra Yumrular sökülür Köstebek yine baþlar öylece oymalara
Her kývrýmý bizden oluþur sanýdýðýmýz ne varsa Analrýz bir hizmetkarý olduðumuzu yalnýzca, O köstebek tam göðsünde köstekli bir saati tutar Anlarýz o saat susup Zaman bitince
Baþka köstebeklere komþu oluruz sonra Üzerimizden geçen zamana inat Mahalli kimsesiz Baþý taþlý Bir zamana geçer Kendimize döneriz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fırat Avcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.