tüm þehir uyanýrdý yokluðuna. birkaç damla býrakýrdý gök"yüzün" avuçlarýma üþürdüm. rengi atmýþ bulutlar boðuk ayrýlýklar sererdi dünyama. sebepsiz kalabalýk boðarken kentimi ellerin seçilirdi yüreðimin gözünden sonra gözlerin. yürürdün umarsýz,apansýz kaçardýn yaðmurdan. sevmezdin yaðmuru... hiçbir yaðmur boðamaz derdin gözyaþýmý gözlerine bakardým, milyonlarca gözden bir tek senin kahvene tutulurdum oysa hayaldin, hayaldin oysa... üþürdüm yoktu o ufacýk yüreðinin kocaman sýcaklýðý...
sen yoktun, biz de yoktuk iþin aslý... asýl olan yokluðunda vurgundum sana, asýl olan yokluðunda gelirdin bana...
varlýðýnda gitmendi kolay olan...
tüm þehir uyurdu yokluðuna kimse görmezdi ay’ýn düþüþünü denizime oysa korkmazdý ellerin karanlýktan tüm beyazlýðýyla yansýrdý gökyüzünden yüreðime.
yoksa tüm mavilikleri karartan da senin gözlerin mi? hayal mi yine gördüklerim? umrunda deðil miyiz kimsenin? bize mi ait aþk yoksa yalan mýyýz ikimiz?
sen yoksun... biz de yokuz iþin aslý asýl olan varlýðýnda dargýndým sana asýl olan varlýðýnda yazýlmazmýþ sana...
yokluðunda kalmandý zor olan...
tüm þehir uyanýr þimdi ve masmavi bakar dünyaya gözleri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ONUR OGUZ AKCAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.