Bu gün kefenimi aldým çarþýdan
Aldýðým en son markasýz kýyafet
Birkaç lahmacun aldým karþýdan
Bu akþam çektiðim en son ziyafet
Eve gelince açtým kefenimi
Ütüledim kýrýþmýþ yerlerini
Ýçinde hayal ettim bedenimi
Hissetmedim o ecel terlerini
Ýnsan ve âþûfte maþûklar için,
Binlerce defa öldüm bir köþede.
Þimdi ilk ve son defa kendim için,
Ölüyorum karanlýk bir köþede.
Eskiden enîn aðlardým ölürken
Þimdi yüzümde mor çelenk var
Eskiden kan gelirdi öksürürken
Þimdiyse beyaz bir kelebek uçar
Þu ruhum terkediyor kozasýný
Fâni çiçeðe konmaz bu kelebek
Dolaþýp duruyor hep fezasýný
Bulabilmak için ebedî bir çiçek
Düþmeyecek bir damla ecel teri
Dudaklarým da kurumaz eminim
Bedenime saplarým ben hançeri
Bir iðne yemiþ gibi hissederim
Biliyorum musallada yerim yok
Kýlýnmaz namazý bir müntehirin
Sanmayýnki dinden haberim yok
Aslýnda hocanýn ilmi kemterin
Bir sorsun intehârýn sebebini,
Beni atmadan derin bir çukura.
Sorsun! bu müntehirin edebini
Düþkün müydü aceba uçkura
Cehennemliksin demek dile âsân.
Kimse sormaz müntehire: Niçin?
Loþ bir odada kendini her asan,
Toplumun yaraladýðý bir güvercin
Çok yalvardým buðulu gözlerimle
Bir damla merhamet damlamadý
Pes etmedim, bu defa sözlerimle
Yalvardým, hiç kimse kâle almadý
Ruhumdaki korkunç gravürleri
Ben çizmedim bu çocuksu elle
Ýlki, ana ve babamýn hünerleri
Birer fýrça darbesiydi her sille
Gözyaþlarým silemedi onlarý
Kirpiklerimle fýrçaladýmsa da
Yine de kaldý, o siyah tonlarý
Ýçimi her gece yýkadýmsa da
Aðlayan Çocuk tablosunun aslý
Masum yüzümde çivili duruyor
Ruhuma batan o mýh çok paslý
Her gece þu caným çok acýyor
Aðlatanlar hiç gelmesin nâþýma
Dökmesinler sahte gözyaþlarýný
Bir ton aðuyu bir tabaklýk aþýma
Katanlar gelmesin eðip baþlarýný
Hakkýmý yediler ve hep içlendim
Karanlýða sýðýndým kucak gibi
Umutlarýmla bir daha güçlendim
Yine de kýrdýlar oyuncak gibi
Aslýnda kendimi ben öldürmedim
Toplum ve insandýr benim kâtilim
Umut ýþýklarýmý ben söndürmedim
Üfleyince söndü yanan fitilim
Çocukluðumu çalan ailemdir
Ýpimi çeken ise devlet babam
Onca emek ile çektiðim çilem
Boþa gitti ulan, ben ne yapam
Evet, ben bir isyânkar müntehirim
Utanmýyorum ben bu lakabýmdan
Ben aslýnda mukeddes bir þehîdim
Belli deðil mi çektiðim azabýmdan?
Beni öldürenler utansýn, niye ben?
Dolaþýp durdum ben havari gibi
Beni söndürenler yansýn, niye ben?
Koþtum ben yangýna süvari gibi
Çalarak istikbalimi söndürenler
Sýrtlarda taþýnýyor musalla taþýna
Ülkemi cehenneme döndürenler
Þehid diye yazýlýyor mezartaþýna
Ve benim gibi þehid müntehirler
Namazsýz gömülüyor mezarlýða
Çorbamda içtiðim bütün zehirler
Þehidlik þerbetidir bütün insanlýða
Soner Çaðatay 06.08.2010
Kelimeler:
Aðu: Zehir
Müntehir: Ýntehar eden
Kemter: AZ
Tema: Bir inteharýn, aile, toplum ve devlet arkaplaný ve nedenleri.