Sen Vardın Diye Ben Yoktum

Sen vardýn diye ben yoktum
Baþýmý gömdüm ruhumu soydum
Saklasaydýn sýrça köþkünde
Usanmadan kalýrým sandým


Görmedin gölgem boyumu geçti
Bahar dallarýmda ürkek nar çýçeklerim
Yakamoz sandým ay ýþýðýný yanýldým
Savurup sevdamý denize ölü balýklarý doyurdum
Bahtýmýn uzun yolculuklarýnda yorulup
Bir kaþýk suda boðuldum
Sen vardýn diye ben yoktum


Kutsal mekanlarýmýn azizesi
Sana adanmýþ þehirlerin tepelerinde
Uçurum ciçeklerine uzandým
Suretimin arkasýna gizlenip
Kendimi unutulmuþluðuma zula ettim
Sen vardýn diye ben yoktum


Gýrtlaðýma kadar týkadýðýn aþk
Ritmi bozulan üþüþmelerim
Duvarlarýnýn atlýnda ezilmelerim
Bahar gülüþmelerinde bile
Sen vardýn diye ben yoktum


Ýç kanamalarýmda bir mart sonu..
Yaz türkülerim yarým yamalak
Tanýmlanmýþ hiç bir þey bakýþýn olamaz
Baktýðýn yerdeki ben deðildim zaten
Bu yüzden iþte..
Sen vardýn diye ben yoktum


Bir buðday tanesi kadýn gözlerinde
Kirpiðindeki toz da deðildim
Sen beni þafaklara sürgün verensin
Zamansýz düþen eylül sarýlarýmda bile
Sen vardýn diye ben yoktum



Faruk Civelek
Sosyal Medyada Paylaşın: