YORULUP DÜÞTÜÐÜM ANLARIM OLDU.
SIZIYIP KIRILAN YANLARIM OLDU.
YOLCUSUZ KERVANLARIM,
UÐRAYANSIZ HANLARIM OLDU.
BEN YÝNE DE PES ETMEDÝM.
HAYAT YOLU ZORDU, ÇETÝNDÝ.
EN BÜYÜK BELAM, HASRETÝNDÝ.
GÖNÜL HANEMDE BAYRAKLAR
YARIYA ÝNDÝ;
AÐIT YAKMADIM!
YAS ETMEDÝM!
HAYAT, BÝR DÝK DURMA SAVAÞIYDI BENDE.
DÜÞMELER, KALKIÞIN KARDAÞIYDI BENDE.
EN BÜYÜK YIKIMIM;
AÞKININ KALMASIYDI BENDE.
YÝNE DE, BÝR GÜN OLSUN, SES ETMEDÝM
KOLAY OLMADI BUGÜNLERE GELÝÞÝM.
DÜÞTÜM. KALKTIM. YÜRÜDÜM.
AÐLADIM. SUSTUM. GÜLDÜM.
TÜKENDÝM. BAÞLADIM. BÜYÜDÜM.
ÖNÜME GELENÝ KÜRÜDÜM,
ARKAMDA KALANI SÜRÜDÜM.
KOLAY OLMADI BUGÜNLERE GELÝÞÝM!
DUYGUSELÝOZAN
KALKAN ANTALYA
12 07 2009, FÝNÝKE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.