eksiliyorduk toprak ýþýklarla yýkanýrken ýþýl ýþýl göklerin beliren dinginliðinde üþüyordu en son umutlarýmýz alýnlarýmýzda kýrýlýyordu buzlar pamuk gömlekli bir iþçi yanýmýzda yatýyordu, tüfek mermileriyle delik deþik üstünde yatýyordu gözlerimin
eksiliyorduk kaný kýrýk mermilerin içinde yalým yalým taþlarýn arasýna sýzan ölüm uçukluðunda topraktan fýþkýran bir deniz gibi yuvarlanýyorduk keman yayýnýn tepesinden bir kuyuya barikatlarda, küba’da! alacakaranlýkta, bir yaprak çarpýyor kabuðuyla uyku tutmuyor bu gece meleklerin gözünü