Belli ki yol uðratýp sahilde tur atmýþtýr
Tuz kokusu ve katran kýyýlarý sararken
Yüreði allak bullak biraz da ter katmýþtýr
Belki de mutluluðu o sahilde ararken.
Baþlamýþtýr çýkmaya daðlara bir umutla
Koyun gibi gütmüþtür gökte pamuk þekeri
Okþayarak otlarý sohbet edip bulutla
Sevgiyle beslemiþtir dolaþtýðý her yeri.
Köylere uðradýysa imkân bulup da þayet
Karanlýk odalarda bebekler uyutmuþtur.
Irgatlarý tarlada serinletip nihayet
Türküler söyleyerek yine bir yol tutmuþtur.
Belki biraz alçalýp geçmiþtir ovalara
Çiçeklerle söyleþip onlardan renk çalmýþtýr
Dikenler bedenine batýp etse de yara
Gözleri kanayarak yine orda kalmýþtýr.
Þimdi yanýmdan geçti uðramýþtýr kentlere
Görünmüþtür gözüne haþhaþ kokulu kýzlar
Alýp gitmiþtir rüzgâr dolaþtýðý her yere
Bir tebessüm allýk ruj ellerinde cýmbýzlar.
Afet Kýrat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM