tutuşma

har çöker içe
derin nefes besler ateþleri
ölüme giden atlar
rahvandýr
sanki bir melek yüklenmiþ de
incitmemek çekincesi
oysa kanatlarýn var senin ey melek
siyah kokulu / yaldýz tozu / ve demirden
nasýl da soðuksun
nasýl da ürkmüyorsun ölümden

yorma kanatlarýný beni rahvan sür
uçarken tutuþan masalsý kuþlar
dediler ki aþk tutuþmadýr

usulca gidelim rüzgar gürleþiyor
ciðerlerim közlü demir ocaðý
bak / ayýn gölgesi serin
ellerinde açýk seçik ihanet lekesi var
beni çok yüksekten suya býrak
ölüm aþktan olmasýn

acýmasýn tanrý

kýrk ölümden ölüm beðen de ki
söyleyeyim
beni çok yüksekten suya býrak
kýrk buluttan geçelim
ardýný görmek güzel
hangi buluttan düþeceksek onda iz býrakalým
bir yaðmura benzemek
ince tedirgin bir yaðmura
papatyalarý yýkanan kýrlara beni rahvan sür
þarap içen eþkiyalar ýslansýn / ölümlensin
gece yaðmurlarýnda ürkek ve sürüngen

yarasa akþamlarýnda turuncu sürsün gökyüzü
bir kirpik boyu insin güneþ
denize girsin soðuyarak
kuþ çýðlýðý / mezar uykusu / verem otu çiçeði
alnýmda toprak lekesi
burnumda nefes yanýðý
sen yine de beni çok yüksekten suya býrak



Cemil KURT
Sosyal Medyada Paylaşın: