yitik ülke düþlerinde varlýðýndan habersiz biriyim ýþýltýlý þehirlerimde kayýp sesiyle ne kadar sað varsa o kadar varým rivayetsiz geçen hikayeler kadar hakikatým
ilk çaðdaki çocukluðum mamutlar kadar gizli çaðlar boyuncaki bohçam hafýza gömütlerimdeki hazinemdir
toz pembedir hayat hýrslý gözlerimde kara kazançlara bulanmýþtýr rüþvetli yaþam ellerim geçmiþin kirine bulanmýþtýr
insaným düþünürüm hep kendime diriyim ve ben kendini yiyen biriyim
vara vara vardýðým yerde dururum gün gelir yüzümü öyle bir kýzýllýk kaplar ki gökyüzüne etekaltý bakamaz olurum
varlýðýmla tüm canlýlar aðlar böyle mi olmalýydý sessizliðin çýðlýðý çaðlar boyunca ki kirli ellerimden kan damlar
yazýk benim sevincimdir doðanýn üzüntüsü
yazýk zenginliðimle kendini yemiþ kördüðüm olmuþ serseri bir zamana vurulduk.
04.08.2010 Mönchengladbach.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan toraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.