Bırakıldığım Yerdeyim Elim Havada Asılı

Gözlerim açýldý, ölüm karþýmda belirdi.
Ömrümün yol haritasý ikiye bölündü;
Yarýsý annemde, yarýsý babamda
Umutsuzluða, imkansýzlýða yol göründü...

Gideyim, öleyim dedim, olmaz!
Ölmek ayýptýr dediler!
Ýçime hem yazý, hem kýþý koydular,
Zamaný beklemeye aldýlar...

Boþlukta kaldým,
Kaleden kaleye yuvarlandým;
Kaleler boþ, bekleyen yok
Bir ileri, bir geri gidip geldim...
Uçmak istedim,
Kanatlar ödünç;
Uçmak da yasak, ölmek de!..

Oyuna devam;

Alladýlar, pulladýlar
Ayný kaderi tekrar elime koydular,
Aþka duraklar ekleyip bekle dediler;
Ara istasyonlara bekçi oldum
Bekledim, durdum...
Karasýna da, mavisine de
Her geçen trene el salladým
Ama benim için inen olmadý,
Ýçime akan yaþý kimse görmedi,
Yüreðim ýslandý,
Gönlümden onlarca kaldýrým taþý düþtü;
Düþtü de yerine koyan olmadý!

Bizim istasyonda tren hiç durmadý;
Gözlerim istasyonda,
Elim havada asýlý kaldý!..


Ankara/04.08.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: