BOYACI ÇOCUK

Aralýk ayýnda,
Bir akþam vakti,
Her yer,
Gelinliðini giymiþ,
Eski yýlý uðurlayýp,
Yenisini,
Karþýlama telaþýnda.

Gözüme,
Bir çocuk iliþti.
Sýrtýnda,boya tablasý
Üstünde ince bir kazak,
Soðuksa zehir gibi,
Alýnan her nefes,
Ölüme tuzak.

Ayaðýnda pabuçlar,
Var mýydý acaba
Pabuç denirse tabi.
Birinin burnu açýk,
Diðer ayaksa,çorapsýz.
Sordum kendi,kendime
Bu çocuðu doðuranlar mý
Yoksa,
Hayat mý insafsýz.

Utandým kendimden
Ve herkesten
Ýnsan olduðumuzdan
Çocuk ve kendi adýma
Cebimde hayallerim,
Ýçimde hüzün,kalbimde acý
Karþýladým yeni yýlý

Boyacý çocuk,
Dilerim ki
Acýlarýn bitmiþ,
Yüzün gülmüþtür.
Hüzünlerin geçmiþin,
Mutluluk geleceðin,
Huzur ve neþe
Yaþamýn olmuþtur.

09.07.2007-Ýzmir

Ýnci Agyir






Sosyal Medyada Paylaşın: