Dün sahilde gezerken, Karþýmdan bir çift geliyordu. Sesizce yanýmdan geçtiler. Bir an dönüp baktým arkalarýndan, Baktým uzun uzun. Tanýdýk gelmiþti bana, Ama çýkaramamýþtým, Düþündükçe geçen yýllarý, Sanki hatýrlar gibi oldum. Geri dönüp bir daha görmek istedim, Baktým ama yoktular. Bir çay bahçesine oturdum. Çayýmý yudumlarken tam karþýmdaydý, Sevinmiþtim. Hatýralar gözümden agýr agýr geçtý, Ýyce baktým bu oydu, Bu nazlýcandý.
Biriyle konuþuyor ve çay içiyordu, Gözlerim o masaya kitlenmiþti, O ise benden habersiz, Sohbete dalmýþ çay içiyordu. Çaylar masada tükendikçe ben onu bekliyordum. Yanýndaki kiþi ayaga kalkmýþtý, Gider diye düþündüm... ve gidiyordu. O ise bir sigara çýkarmýþtý, Sesizce yerimden kalkmýþ, Ona dogru yürüyordum Masasýna gelince çakmagýmý uzattým, Teþekkür etmiþti sigarasýný yakarken. Sonradan yüzüme bakmýþtý, Bakmýþ bakmýþ ayaga kalkmýþtý, Oturabilirmiyim dedim. Sensin degilmi demiþti. Evet nazlýcan benim demiþtim.
Gözlerinden iki damla yaþ süzülmüþtü, Yanaklarýna. Ona uzun uzun bakmýþtým, Gözleri hiç degiþmemiþti, Saçlarý boyalý idi. Her zamanki gibi bakýmlýydý. Oturmuþtum masasýna o ellerimi tutmuþtu, Göz yaþlarý halen akýyordu. Ah nazlýcan ah. Kaç yýl geçti geçti aradan,diye sordum. Cavap vermedi. Göz yaþlarýný silsin diye bir mendil uzattým. Beyaz bir mendil. Silmiþti gözlerini sonra mendile bakmýþtý. Hatýrladýnmý nazlýcan dedim, Baþýný sallamýþtý. Sen giderken bana salladýgýn mendil o, Ah nazlýcan ah.
Yýllardýr hatýraný o mendille sakladým, Gençligimi hayellerimi ümitlerimi, Biliyormusun demiþtim Ah nazlýcan. Saatlerce oturduk. Bir kesitti anlattýklarý hayatýndan. Beni sordu: Anlatacak bir þey yok dedim, Yanýndaki kiþiyi sordum, Eþimdi dedi....ama ayrýldýk. Çok oldu ayrýlalý, O an içimdeki öfke kabarmýþtý, Bunun içinmi beni býraktýn dedim. Evet anlamýnda baþýný sallamýþtý, Ben seni deliler gibi sevmiþtim dedim. Biliyorum demiþti. Kader demiþti, Ah nazlýcan ahh.
Dag çiçegim nergisim benim, Kaç yýl geçti. Akþam güneþi batýyordu, Ordan ayrýlmam gerekti, O ellerimi sýký sýký tutuyordu. Yýllar önce ellerimi tutmamýþtýn, Hep koluma girerdin dedim, Ayrýlýktan korktugumdan dedin. Ayaga kalktým ona bakýyorum, Uzun uzun baktým, Ellerimi ellerinden çektim. Gitmem gerekli dedim, Bir þey demedi diyemedi, Sadece gidebilirsin dedi. Ah nazlýcan ahh.
Ona hoþça kal demeden, Beyaz mendili istedim. Bana uzattý. O senden kalan tek hatýra dedim, Yine gözleri yaþardý. Aglama dedim ve ordan ayrýldým. Biliyorum arkamdan uzun uzun baktýn, Biliyorum nazlýcan biliyorum. Sen beni yýllar önce böyle býrakmýþtýn. Gözümde yaþ elimde bir mendille, Agla nazlýcan agla, Belki kader belki kadere inat. Ama þunu bilki, Kýzýmýn adý nazlý oglum ise can. Seni deliler gibi sevmiþtim nazlýcan. SEN DELÝLER GÝBÝ SEVMÝÞTÝM NAZLICAN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Yılmaz/Şiir Baba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.