Zamanýn su gibi akýp gittiði bir denizin ortasýndayým þimdi… Hayallerle bezenmiþ bir gökkuþaðýnda renklerin ne kadar da deðiþken olduðunu yansýtýyor sudaki aksi. Sonsuzluk kelimesini en çok hissettiðim yerdeyim þimdi. Bitmeyen bu yolculukta her defasýnda acaba nereye savuracak beni yelkenlerim diye düþünüyorum. Çaresiz bir insan gibi mi hissediyorum yoksa? Bu ben miyim? Geceyle gündüzü ayýrt edemiyor benliðim; söyle ruhum nerdeyim? Yoruldum artýk vicdanýmla konuþmaktan… Söyle bedenim ne yaptým ben? Hata yapmaktan korktuðum için hiç risk almadým belki de… Korktum… Peki, ama neden? Her defasýnda beynimin bana hatýrlattýðý kaybettiklerim için mi? O yüzden mi tiksinir oldum yeni sorulara cevaplar aramaktan, bu kadar mý yýprandý yüreðim, bu kadar mý söz dinlemez oldu kalbim… Ýleriye dönük hiç izlerim olmadý benim hep geri geri gitti ayaklarým… Herkes mutluluðu yaþarken ben hüznü yaþýyordum; belki de yavaþ yavaþ ölüme giden yolculuðu… Beynim hep yalnýzlýðýmý hatýrlatýyor bana, kalbim ise hep çaresizliðimi söylüyor ruhuma… Beni ele geçiren kalbimi söküp atmak için çýldýrýyor ellerim… Son bir þans daha istiyor benliðim; kaybettiklerimi geri getiremez ama belki kazanacaklarým daha çok mutlu edecek beni… Þimdi daha iyi anlýyorum yaþamak sözcüðünün anlamýný. Zorluklara göðüs gere gere tutunmalýyým hayata… Nasýlsa düþmeyi öðrendim yürürken, kalkmayý denemeliyim yeniden. Ve baþarýyor ayakta durmaya direnen tüm vücudum. Hayat devam ediyor artýk ben küllerimden yeniden doðdum ve ayaktayken tek dikkat edeceðim ; düþerken seni kalbime gömerek yalnýz öleceðim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Z3YNA-ROCK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.