Ýçimdeki ölüyü tutuyorum Bir Salý gecesi henüz gün doðmadan Ve bir þafak vakti sesleniyorum Denizler yýkasýn bedenimi Sonsuzluða selam taþýsýn martýlar Çocuklar gülüþsün aralarýnda Bir minik fýkra gibi düþeyim masum dillerinden.
Sonsuzluða uzanýyorum Tutarak bütün gözleri perçeminden Ahlar yakýyorum ahlar üstüne Bir nice mazlumlarýn lisanýndan Kelimeler oluyorum þairlerin nefeslerine Bir tek harf kalýncaya dek soyunuyorum Yüreðim gýlgamýþ destaný.
Bir garip yel oluyorum Tutuþup özlemin sonsuzluðundan Yalnýzlýða esiyorum-insanlýk kadar eski Ýçimde henüz yapraklarý kurumamýþ çýnar Söðütler yýkýyorum dallarý zümrüt Çýplak dere kadar asil Konuyorum bir gül bahçesine Kokusu gülden ziyade.
Geceleri atýyorum tutarak simsiyah ellerinden Her yaným apaydýnlýk –her yaným can Ellerim yüzüm bakýþlarým gündüz Bir nur oluyorum ruhuma benzer.. Kendi dizelerimde kayboluyorum Þiirden habersiz.. Kýlýçtan keskin..
03/aðustos..Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
izarifoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.