Eylem kýzým’a
Þiirindeki duygularýn ýþýðýnda yazýlmýþtýr.
Gülistândan gül deðil dikenini alýrken,
Bahtýna kara düþen bi-çâre bülbülüsün.
Bu baðda boynu bükük tomurcukta kalýrken,
Sen ki uzak diyârýn aðlayan bir gülüsün.
Feverân edip duran kalbini yokladýðýn,
Kirpiðinden süzerek yoluna eklediðin.
Belki gelir diyerek yýllarca beklediðin,
Baharlarý görmeyen nâdide sünbülüsün.
Güiüþünü dondurup buza kesiþi neden,
Derdi, gâmý çileyi yoluna revân eden.
Bi-vefâ sevgilinin nârýna hasret giden,
Aþýk-ý pervanenin feryâd eden dilisin.
Yoluna harcadýðýn günü ömürden sayýp,
Gözyaþý pýnarýný sebil ederken doyup.
Ateþte açan gülü yalnýz baþýna koyup,
Vuslâtý bahþetmeyen vefâsýzýn elisin.
Kafdaðýnýn ardýna bilinmez yere atan,
Yüreðini sunduðun seni deðil mi satan.
Bu sevdânýn uðruna cânanýna can katan,
Bengisu’yun emsâli, çaðlayaný selisin.
.............................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.