Sevgiliye mektup
Ey sevgili,
Üç günlük ömrümün ikinci günün son demleridir yaþadýðým,
zamansýz geliþinle çalan kapýmý,belkide hiç duymayacaðým,
sabah kalktýðýmda kapýmda gözlerinin izini göreceðim,
bende gözlerime kýzacaðým,
geliþini duymayýþýmla bir daha yýkýlacaðým…
Ey sevgili,
Hiç bu kadar sevildinmi?
hiç bu kadar nakýþ nakýþ yüreðe iþlendinmi?
hiç bu kadar sofrada aþ,tesdide su,aþta katýk oldunmu?
uyku diye yatýldýn…bal diye tadýldýnmý?
hiç bu kadar sana aslý olan oldumu?
yada sen kaç kiþiye kerem oldun……
Eyyy sevgili
Eyyy aþýkýn maþuku….
Karamsar düþlerimi süslerken bile günahýmdýn,
aksýn diye beklediðim gözlerde yaþýmdýn bir türlü aðlayamadýðým,
geceye doðmayan þavki suya vurmayan ayýmdýn,
ben seni yokluðunla sevdim,varlýðýna inat,
yaradanýn kulun kalbine býraktýðý ýþýk olsa gerekti aþkýn,
Aslý’yý Leyla’yý Þirin’i kýskandýrdýn,
sevginle göklere vuslata götürürken kat kat...
Ey sevgili…
Korkuyorum gözlerine bakmaktan,takýlýp kalacaðýmdan,
yüreðinin derinliklerinde kör kuyularýnda hapset beni,
atarken duracaðýndan korktuðum aciz kalbim,
sevmesin seni,
alýþtýr yokluðuna,umut verme varlýðýna,
çýk düþlerimden çok uzaklara savur kendini.
bakma gözlerime,görme benli düþlerini,
ya gel hep bana yada hiç bende kalma,
ya ol hep benim yada hiç kimsenin olma…….
DUDU BAYRAM
03 08 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.