Yalnızlar Komedyası
Yazan:
Ben Yazdýran:
Sen Müzik:
O Dekor:
Dünya Baþrollerde:
Biz Yönetmen:
O’da Biziz… Hadiyin efenim. Baþlýyor, baþlýyor,
Yalnýzlar komedyasý baþlýyor…
Üç perde, tekmili birden! Her gün, her gece oynanýyor bu oyun,
Gündüz matine, suare zaten hep dolu.
Týka basa hem de, turþu gibi üst üste,
Sanýrsýn mesai çýkýþý halk otobüsü.
Yer yok, kalmaz hiç. Düþmez yere iðne atsan.
Piþman olma, al biletini bitmeden,
Gel katýl sende, aðla gülünecek hallere.
Baþrol oynuyor herkes. Aa niye þaþýrdýn ayol,
Sen bile baþ aktrisisin bu trajedinin.
Ben de baþ aktörüm her gece…
Ýstersen imza vereyim,
sende bana verirsin.
Ne tefrikalar var þaþarsýn… Hava kararana kadar tüm rezillik!
Sonra, uygun adým týpýþ týpýþ
Yalnýzlar koðuþuna. Çare yok…
Sokaklar yaman, korkunç birde.
Kediye köpeðe acýmazlar, sana mý acýyacaklar.
Görmesinler yalnýzsýn, yakalamasýnlar tek!
Maskara ederler, periþan ederler,
Bin kere piþman ederler…
Koþa kaça varýrsýn eve,
Tövbe dersin gecelere.
Korkar çýkamazsýn…
En fenasý, sende seversin zamanla,
Bu kahrolasý yalnýzlar komedyasýný… Gündüz iþyerinde baþlar matine.
Evin perdesi kapanýnca da suare…
Herkes kendi yazar repliðini,
Jest mimiði ve mizanseni kendi takdir eder
Müziðini bile öyle, maziden hatýra
Anneden ya da babadan kalma
Söyler durursun tüm gece boyunca,
Unutunca repliðini, fena iþe yarar.
Makyajýný da sen yapacaksýn bekleme kimseyi,
Gelemezler, onlarda kendi oyunlarýna hazýrlanýyorlar.
Kostümün her oyuna özel olmasý gerekmez.
Rahat pijamalar kâfi, varsa þýk bir terlik yeter.
Bildiðin hiçbir oyuna benzemez inan,
Aðlarsýn katýla katýla, salya sümük gülersin.
Sahi gerçekçidir, acýtýr, kanatýr oluk oluk.
Yakýverir ciðerini, yoldurur saçlarýný…
Bak Esma hanýmefendinin oyunu.
Pek bir âlemdir, bile bile sonunu,
Ýzleriz heyecanla, usanmadan, býkmadan.
Her kim çalsa kapýsýný, otursa sofrasýna,
Bir lokma yediðine bin piþman eder illâ.
Rahat durmaz kakar baþýna yaptýðý her iyiliði,
Sonra isyan eder yalnýzlýðýna, yana yakýla…
Her gördüðüne asýlýr, lafý lastik gibi uzatýrda uzatýr
Adres sormaya kalksan maazallah,
Anlatýverir semtinin yüzlerce yýllýk hikâyesini.
Kahveyi de kötü piþirir, tutuþturuverir eline
Dinle babam dinle, kaçmaya zor bahane bulursun.
Susmaz hiç, su motoru gibi karý, týr týr týr…
Þu karþý binanýn giriþ katýnda oturan Mehmet Efendi,
Esma hanýmýn sakallýsý, o da ayrý salak. Bir de profesör.
Her boku bilirde, mutlu olmayý bilemedi bir türlü.
Yasak günah diye diye, kalmamýþ yanýnda kimse.
Ne evlâdý, ne hanýmý ne de ortaðý kaçýp gitmiþ her biri.
Tanýsan hak verirsin kaçanlara…
Feride yeni boþandý, moda sanki bu ara, geceleri aðlar
Sinan nonoþtur, cama çýkar arada, balkonda gecelikle oturur
Sevgilisini bekler, Çetin taksici, kaba saba biri, iki kalas buluþmuþ
Bankacý Sabiha Teoman’la niþanlý, kaç yýldýr hem de,
Ne zaman evlenirler? Allah bilir. Çocuk manken…
Senin oyununu da izleriz belki bir gece,
Ýnternetten onlayn he, ne dersin? Benimkini sorma hiç, ayný hikâyeler iþte…
Bu oyun bir çýlgýnlýk gibi, sardý dünya þehirlerini,
Maske maske üstüne, makyaj tutmaz artýk yüzler.
Herkes rejisör, yazar, makyaj ve kostüm uzmaný
Bir de müzik hatta en ustasýndan birer oyuncu
Deðme tiyatorada yok bu acý þenlik…
Ta ki gelene kadar uzaklardan beklenen, biri.
Çalýnca kapýyý, giriverince içeri, açýlýr perdeler
ve biter lânet oyun, iki kiþilik kahvaltý sofrasýnda… Mutlu mutlu çaylarý tazelerken sen, fýsýldar kulaðýna gerçeði;
-“
Ben hep buradaydým, hiç bir yere gitmedim ki! ”
20.39 – 1 Aðustos 2010 / Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.