Isıt Beni Güneş

Güneþe þekil verdim, rüyamda,
Bir elimde çekiç, diðerinde keski.

Apansýz uyandým, týk týk seslerine,
Gerçek deðilmiþ, neyse ki.

Yýldýzlar yan yan baktý, bana,
Huzursuz olmuþlar, belli ki.

Kimileri balçýkla sývarmýþ, güneþi,
Kendilerince haklýdýr belki.

Yine de gerçeðinle ýsýt beni, güneþ,
Hiç bir insan, sana ihtiyaçsýz deðil ki.

Ýsmet Can

Sosyal Medyada Paylaşın: