YAR YÜZÜNDEN YARADIR ZAMAN

Üzerimden sürgülenmiþ kapýnýn ardý öylesine karanlýk ki
Ýs rengi bir betonun üzerinde susturulmuþ cesaretim
Daha henüz barýþýkken rengarenk kanatlarýyla kuþlar
Ve henüz kuytuluklarda susturulmamýþken kahkahalar
Sana üþüten kýþlarýn, kavuran yazlarýn dýþýnda baþka bir mevsim anlatacaktým
Gökkuþaðýný selamlarken bulutlar


Kötü ýþýklandýrýlmýþ sokaðýnýzdan geçerken hortladý matemim
Çürümüþ asfaltlarýn cinnet kokusunu duyunca kanadý gözbebeklerim

Daðýlan umut,
Öyküleþen kahýr
Ve üstüme çöreklenen yersiz sabýrdan bana kalan
Þu suskun zamanlar sadece

Dili lal edilmiþ bir suçluyum
Küf kokusundaki dar bir çekmecenin içinde tabutluk kemiklerim
Düþündüm ve düþlediklerime de kýrýldým
Yarýmcamýþ bir çocuk neþesi gibi düðümlendim geceye

Ne ýhlamurlarýn derin kokusu uðrar oldu artýk
Ne de seninle yudumladýklarýmýn benzeri bir kahve tadý akþamüstleri
Kulaklarýmda bir sýfýr treni uðultusu
Nabýz sesimi bile içinden kaçýramaz oldum

Kýrýntý diye bildiðim günleri destansý konukluklara çeviren
Kimi gün suskun, kimi gün sahil meltemleri kadar neþeli kadýným
Neden tüm incelikleri orta yerin kýrýp gittin

Sensiz dar gelir bana bu sokaklar
Bu amansýz gece
Bu tozlanmýþ ihtimal
Ve bir kör býçaðýn bilenmesine direndiði gibi
Sokulurum ben de kavgasýna köhnemiþliðin

Üzerimden sürgülenmiþ kapýnýn ardý öylesine karanlýk ki
Ashab-ý Kehf hüznünde derin bir uykudayým








SARP ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: