Ah, karartmaya çalýþtýðým dehlizlerimde en sakin anlarýmda ansýzýn sesinle vuruyorsun beni. Ansýzýn ve cývýl cývýl gülüþlerinle. Ansýzýn ve aradan onca zaman geçmemiþ gibi… Kývranmalarýma, suskunluðuma, zavallýlaþmama o kahredici ilgini zýmpara edip öyle abanýyorsun, sesinle öyle kanýrtýyorsun ki ömrümün yarýsýna denk düþen þu mengene zamaný.
Beynimi burgaçlanmaktan kurtarýp kendimden sýyrýlmak; insanlara, aðaçlara, hasýlý senden gayrý her þeye ilgiyle sarýlmak derdine düþtüðüm her yeni ýþýklý günde senin ýsrarcý gölgen. Yirmiüç yýl önceki yüzün, Boþnak lehçeli aðzýn ve o buðday sarýsý perçemlerin ucunda sallanan iki çakýr göz.
(Anlayamýyordum… Gündüz kapýyý açan çilingire teþekkür diye þiir okuduðumda senin sözlerinle kutsadý beni; “Ciðerinizi dilimleyip sözünüze sarýyorsunuz.” Çýrýlçýplak cinnetimin komþu penceresinden uzatýlan çarþafla giydirildiði o akþam herkes senin yüzünle yanaþtý bana. Senin aðzýnla gülümsedi evliya býyýklý ambulans þoförü, ivecen polis memuru senin gözlerini takýnýp seyretti gözlerimi, ekin demeti saçlarýný sencileyin savurup rüzgarýyla kavurdu beni o hemþire.)
Yaþlanmak ne olgunlaþmakmýþ bir sevda öksesinde, ne de yaralarýný örtülere saklayýp çocuk sesleriyle dolu bir bahçenin tadýna varmak. Bugün, burada, bu ciðeri aðaç dallarýnda sürüklüyor ve ardýndan da kalp yangýnýmýn küllerini eþeliyorsam hala eðer; sen yoksun diyedir. Sen öyle çok yoksun ki, son sözlerini söylemekte olduðunu hisseden bir þairin satýrlarýnda konuþuyorsun ýsrarla, sesini gönderdiðin her gün daha büyüyor yokluðun.
Ýnsan olgunlaþmaz, olsa olsa acýlarýný olgunlaþtýrýr.
Sesinin kimyasý üretiyor bu onmaz kederi, sende kulaðýmdan gayrý tüm bedenim ah.
Avni Çakar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Son Çeyrek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.