Üþüyorum, çok üþüyorum… Kuþ ölüleriyle sarýp sarmala beni ve bir yaðmur yansýn avuçlarýmýn içinde, ellerim yara alsýn yaðmurun ateþinde.
Üþüyorum, çok üþüyorum… Bir uçurtmanýn rengarenk kuyruðuyla sarýp sarmala beni, kör bir çocuðun gülümsemesinin sýcaðýyla ýsýt kalbimi. Sonra… Sonra gökyüzüne sal.
Üþüyorum, çok üþüyorum… Seninle sarýp sarmala beni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
babet-giyen-külkedisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.