Buradayým.
Ellerinin suyu okþamaktan döndüðü yerde.
Yalnýzlarýn avutmaya çömeldiði
taþ sedirde.
Ýncinen, incindikçe eðreti oluklardan
sýzan kendi demine.
Oradayým.
Yolun keskin ayrýmýnda
yalpalayan þu bulutun aðzýnda gem’im.
Bildik manzaralarý geçiyor kavmim
þimdiki zamanýn pusunda.
Buradayýz.
Eskimeyen köprüde.
Eþindiðimiz çöplüðün
daðýlan, daðýldýkça artan ötekiliðinde.
Neredeyim?
Bu yama tanýdýk, bu peþgir, bu bazlama
ütüldüðüm cevizler diplerinde duvarýn.
Ýçinden kandil küflemiþ bu fitil
zeytuni aðzýndan tuz basýyor yazgýya.
Buradayým.
olmakla olmamak arasý bu çölün
iz sürdüðü yarayým.
Aðrýyan, aðrýdýkça
güneþe aðan, bir divâne midribim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.