birkaç gün

hani uzak biryerlerde özlemiþtin beni
sözlerin sessiz çýðlýklar olup uçmuþtu rüzgarlarda
enseme deðip geçmiþti soðuk esintiler
kulaklarýma fýsýldamýþlardý sözlerini
her gün seni özlüyordum artýk
sensiz geçmiyordu saatlerim
soðuk çöllerde yaþarmýþcasýna titriyordu bedenim
ve asla susmuyordu kalbim
senin yokluðunda sýðýnacak bir liman aramaya çalýþmýþtým
sensizlikten arta kalan bütün eþyalarýmý toplayýp
küçük bir çantada getirmiþtim odama
sen yoktun artýk
ve ben yalnýz kalmýþtým
sessizliðinden korktuðumdan susmadým yanýnda
azarlarcasýna bakýyordu gözlerin
yinede susmaya cesaret edemedim
sensizliðin seninle yaþatan herþeyi kapýmýn önündeydi artýk
paketlenmiþ kapýcýyý bekliyor
birazdan atýlacak onlarda çöpe
iþte þimdi tam þimdi gidip alsam onlarý geç olmadan
baþka ellerde gitmeden uzaklara ve yok olmadan
cesaretin varmý diye soruyor duvarlar
elin gidermiki kapýnýn koluna
aðladýðýn ve üzüldüðün akþamlarý hiç mi hatýrlamazsýn
onu tekrar içeri alýrken
sana yaptýklarýný ne çabuk unutturdu sana hayat
üzülme geçecek
çek elerini bak ayak sesleri duyuluyor kapýcýnýn
yalnýzca bir kaç dakika
ve özgür kalacaksýn
ne olur üzülme artýk
buda geçecek birkaç gün sonra......
Sosyal Medyada Paylaşın: